پیوند: http://www.erfan.ir/49450.html

در روايتى آمده:

چون روز قيامت شود، عبد را به جايگاه حساب درآورند، و نامه عمل او را كه پر از گناه است به دست چپ وى دهند. عبد، وقتِ گرفتن نامه به خاطر عادتى كه در دنيا داشته‏ «بسم اللَّه» به زبان جارى كند و با خواندن خدا به رحمت، نامه را بستاند، چون بگشايد آن را سپيد يابد و هيچ نوشته‏ اى در آن نامه به نظرش نيايد، گويد: اين جا نوشته ‏اى نيست تا بخوانم. فرشتگان گويند: در اين نامه سيئات و خطاهايت نوشته بود، ولى به بركت اين آيه زايل شد و حضرت عزّت از تو گذشت‏.