در تفسير ابوالفتوح رازى آمده: جوانى در اوقات نماز بالاى مأذنه مسجد اذان مى‏ گفت، يك روز در حال اذان گفتن به خانه‏ هاى اطراف مسجد نظر انداخت، نظرى كه اسلام از بابت مصلحت انسان و حفظ وى از فتنه‏ ها حرام كرده است.

ناگهان ديده‏ اش در خانه‏ اى به دخترى نيكومنظر و صاحب جمال افتاد، دل به او داد، پس از اذان در آن خانه را كوبيد، صاحب خانه در را باز كرد، جوان به او گفت اگر دختر به شوهر مى‏ دهيد، من به او مايلم،

صاحبخانه گفت ما «آسورى» مذهبيم، اگر مذهب ما را انتخاب كنى من از اينكه دخترم را به تو تزويج كنم منعى نمى‏ بينم.

جوان كه دل به زيبائى و جمال دوخته بود، و از انتخاب هم‏كفو روى گردانده بود، و دلّالِ خود را در ازدواج چشم و شهوت و جمال و زيبائى قرار داده بود، از پذيرش شرط پدر دختر استقبال كرد، از اسلام دست برداشت، به شرك روى آورد، به روز عقد دختر ازبالاى پله‏ هاى خانه با سر به‏ زمين آمد وبه هلاكت ابدى دچارشد!