به گفته آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی، سرّ اینکه خیلی باید به یاد خدا بود، بر اساس دو نکته تبیین می‌شود که یکی از آنها جذب خیر است؛ چون او «دائم الفیض علی البریة» و «دَائِمَ الفَضلِ عَلَی البریَّة» است.

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) به نقل از بنیاد بین‌المللی علوم وحیانی اسراء آیت‌الله العظمی عبدالله جوادی آملی در درس اخلاق این هفته خود گفت: قرآن کریم دستورهای فراوانی دارد، برخی از آن دستورها مقطعی است، مثل اینکه می‌فرماید در ماه مبارک رمضان روزه بگیرید و مانند آن اما گاهی برخی از دستورهای او دائمی است، از جمله آن کارها که می‌فرماید زیاد آن کار را انجام بدهید یاد خداست ﴿یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثیراً﴾ فرمود خیلی به یاد خدا باشید.

ایشان ادامه داد: سرّ اینکه خیلی باید به یاد خدا بود بر اساس دو نکته است: یکی از آنها برای جذب خیر است چون او «دائم الفیض علی البریة» است و «دَائِمَ الفَضلِ عَلَی البریَّة» است مرتّب دارد فیض می‌رساند این‌طور نیست که افاضه الهی تعطیل‌بردار باشد. این دعای نورانی شب‌های جمعه که می‌گوییم «یا دَائِمَ الفَضلِ عَلَی البریَّة» از بهترین دعاهاست؛ یعنی تو دائماً داری فیض می‌رسانی، اما فیض خداوند با اکرام همراه است.

این مفسر قرآن تصریح کرد: او «باسط الیدین بالعطیّة» است، حیف است انسان غافل باشد، وقتی دائماً او دارد فیض می‌رساند ما باید ذکر کثیر داشته باشیم یاد او در دل و نام او بر لب، این می‌شود ذکر کثیر. اگر او «دائم الفیض» است باید دائماً به یاد فیّاض بود تا دائماً از فیض طرْفی بست.

آیت‌الله العظمی جوادی آملی در تشریح دومین دلیل لزوم کثرت یاد خداوند بیان کرد: دلیل دیگر هم این است که دشمن هم دائماً دارد وسوسه می‌کند مگر ابلیس انسان را آرام می‌گذارد؟! مگر ابلیس شب و روز دارد؟! مگر ابلیس خواب و بیداری دارد؟! در خواب هم مزاحم آدم است، گاهی انسان خواب‌های خوبی نصیبش می‌شود همان‌جا می‌بینید حادثه‌ای پیش می‌آید که حواسش پرت می‌شود چه کسی این کار را کرده؟ او در خواب هم مزاحم آدم است. پس اصرار قرآن کریم بر این است که دشمنی دارید که همیشه درصدد وسوسه است وقتی دشمن شما همیشه درصدد وسوسه است شما هم همیشه آماده باشید.

ایشان با تاکید بر لزوم شناخت خداوند در حد توان و وسع گفت: مقام ذات در دسترس احدی نیست چون حقیقتی است بسیط و نامتناهی، اکتناه صفات ذات هم چون نامتناهی است و بسیط است در دسترس احدی نیست، فرمود هیچ عقلی به کُنه ذات اقدس الهی راه ندارد، اما آن مقداری که شناخت خدا ممکن است، آن راه باز است، چراکه ما با فعل خدا، فیض خدا، وجه خدا و نور خدا کار داریم.

این مرجع تقلید عنوان کرد: نام خدا، ذکر خدا، این «جوشن کبیر» هر کدام از اینها طنابی است که اگر انسان اینها را بگیرد، از هر سقوطی نجات پیدا می‌کند؛ ولی آن یاد و نامی که انسان را به مقامی می‌رساند و جزء مخلَصین می‌کند آن تنها یاد مبدأ نیست، یاد توحید نیست، توحید به تنهایی مشکل ما را حل نمی‌کند خدا هست، آنکه مشکل ما را حل می‌کند این است که خدا از ما مسئولیت می‌خواهد، ما به حضور او می‌رویم ما از آن طرف نیامدیم که در گودال فرو برویم، ما را آوردند که ببرند، نه اینکه آوردند که این‌جا بگذارند یا در گودال بگذارند، این‌طور نیست.