پیوند: http://www.erfan.ir/54656.html

اين فقير در ايام ولادت امام عصر (عج) براى تبليغ به بندرعباس، مركز استان هرمزگان رفته بودم، شب جمعه‏ ى آخر مجلس بناى قرائت دعاى كميل بود.

من دعاى كميل را از حفظ در تاريكى مطلق مى‏ خوانم و از اين نظر شركت كنندگان حالى خاص دارند.

لحظاتى قبل از شروع كميل، جوانى در حدود بيست ساله كه او را تا آن زمان نديده بودم نامه‏ اى به دستم داد.

پس از كميل به خانه برگشتم، آن نامه را خواندم، برايم بسيار شگفت آور بود، نوشته بود: اهل اين گونه مجالس نبودم، سال گذشته اوايل ظهر يكى از دوستانم به من تلفن زد كه ساعت چهار بعد از ظهر به دنبال تو مى‏ آيم تا با هم به جايى برويم. در ساعت مقرر آمد، داخل ماشين به او گفتم: قصد كجا دارى؟

گفت: پدر و مادرم به مسافرتى چند روزه رفته‏ اند. خانه كاملًا خالى است، مى‏ خواهم لحظاتى با هم باشيم. وقتى به خانه‏ ى او رفتم به من گفت: دو زن جوان را دعوت كرده‏ ام، هر دو در خانه هستند و آماده براى اينكه خود را در اختيار ما بگذارند، مرا به اطاقى فرستاد و خودش به اطاق ديگر رفت، وقتى آماده‏ ى برنامه شدم به ذهنم آمد كه در پرده‏ اى تبليغى مربوط به شما نوشته «شب جمعه دعاى كميل»، مى‏ دانستم اين دعا از اميرالمؤمنين عليه السلام است ولى مجالس قرائت دعاى كميل را نديده بودم، در آن حالت شديد شيطانى، به شدت از اميرالمؤمنين شرمنده شدم، حيا و ترس تمام وجودم را گرفت، به شدت از خودم بدم آمد، از جا برخاستم، بدون اينكه با آن زن كمترين تماسى داشته باشم از آن خانه فرار كردم، حيران و سرگردان در خيابانهاى بندر پرسه مى ‏زدم تا هنگام شب رسيد، به مسجد آمدم و در تاريكى جلسه پشت سر شما نشستم، از ابتدا تا انتهاى دعاى كميل با شرمندگى و سرافكندگى گريه كردم، از خدا خواستم زمينه‏ ى ازدواج مرا فراهم آورد، علاوه از افتادن در لجن زار گناه حفظم نمايد.

دو سه ماهى گذشت به پيشنهاد پدر و مادرم كه به خواب نمى‏ديدم با دخترى از خانواده ‏اى محترم ازدواج كردم، دختر در سيرت و صورت كم نظير است و من اين نعمت را از بركت ترك گناه و شركت در دعاى كميل اميرالمؤمنين عليه السلام دارم، امسال هم همه‏ ى شبها در اين مجلس شركت كردم و اين نامه را رقم زدم تا بدانيد اين جلسات چه سود سرشارى براى مردم بخصوص جوانان دارد!