رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
ثَمَنُ الْجَنَّةِ لا إلهَ إلَّااللَّهُ.
قيمت بهشت «لا إله إلّا اللَّه» است.
آن كس كه به حقيقت لا إله إلّا اللَّه مىگويد قيمت راستى اين گفتار و اظهارش بهشت است، چرا كه لا إله إلّااللَّه نفى حكومت طاغوت، شيطان، هواى نفس، غرايز و شهوات باطل در زندگى است. لا إله إلّا اللَّه، نماز، روزه، حجّ، زكات، خمس، امر به معروف و نهى از منكر و جهاد و تولّى و تبرّى است، گويندهاى كه ملتزم به لوازم لا إله إلّااللَّه است البتّه ثمن گفتارش بهشت است، به همين خاطر در روايت ديگر نبىّ اسلام صلى الله عليه و آله فرمود:
لَيْسَ شَىْءٌ إلّاوَلَهُ شَىْءٌ يَعْدِلُهُ إلَّااللَّهُ عَزَّوَجَلَّ، فَإنَّهُ لا يَعْدِلُهُ شَىْءٌ؛ وَلا إلهَ إلّا اللَّهُ، فَإنَّهُ لا يَعدِلُها شَىْءٌ؛ و دَمْعَةٌ مِنْ خَوْفِ اللَّهِ، فَإنَّهُ لَيْسَ لَها مِثْقالٌ، فَإنْ سالَتْ عَلى وَجْهِهِ لَمْ يَرْهَقْهُ قَتَرٌ وَلا ذِلَّةٌ بَعْدَها أبَداً.
هر چيزى در جهان همتا و نظيرى دارد مگر سه چيز:
اول: ذات مقدس احديّت.
دوم: لا اله الّا اللَّه كه آن را هموزن نيست (البته گفتار با عمل، مَن ثَقُلَت موازينه).
سوم: اشكى كه از خوف خدا به چشم آيد كه هموزن ندارد و اگر بر چهره بريزد آن چهره را خوارى و ناراحتى نخواهد بود.
قرآن، نبوّت، امامت، ايمان به انبيا، اعتقاد به ملائكه، اعمال صالحه، اخلاق حسنه، عقايد حقّه، همه و همه از لوازم لا إله إلّا اللَّه و از شؤون حضرت اللّه است، گفتارى كه گويندهاش ملتزم به لوازم گفتار است ثمنى چون بهشت دارد، ورنه شمر و عمر سعد و معاويه و يزيد و خولى و سنان هم به زبان لا إله إلّا اللَّه مىگفتند!
در مسئله التزام به لوازم توحيد است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
خَيْرُ الْعِبادَةِ قَوْلُ لا إلهَ إلَّا اللَّهُ.
بهترين عبادت گفتن لا إله إلّا اللَّه است.
امام صادق عليه السلام فرمود:
مَنْ قالَ: لا الهَ إلَّااللَّهُ مُخْلِصاً دَخَلَ الْجَنَّةَ وَإخْلاصُهُ بِها أنْ يَحْجُزَهُ لا الهَ إلَّا اللَّهُ عَمّا حرَّمَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ.
هر كس با اخلاص لااله الّا اللَّه گويد داخل بهشت مىشود و اخلاص در آن به اين است كه شهادت به وحدانيّت حق، او را از معاصى بازدارد.
امام رضا عليه السلام در سفر نيشابور در حديث مشهور سلسلة الذّهب از قول پدرانش از قول رسول خدا صلى الله عليه و آله، از قول حضرت حقّ عزّوجلّ فرمود:
لا الهَ إلَّااللَّهُ حِصْنى، فَمَنْ دَخَلَ حِصْنى أمِنَ مِنْ عَذابى. فَلَمّا مَرَّتِ الرّاحِلَةُ نادى: بِشُرُوطِها، وَأنَا مِنْ شُرُوطِها.
لا اله الّا اللَّه دژ و حصار من است، پس هر كس در اين دژ وارد شود از عذاب من ايمن است.