حضرت زینب
يك اسلام‌شناس، محقق و مورخ تاريخ اسلام:
حضرت زينب(س) در 5سالگي راوي خطبه فدكيه شد
به گزارش خبرگزاري زنان ؛ محمد حسين رجبي دواني در برنامه “هنگام درنگ ” كه از شبكه اول سيما پخش شد، اظهار داشت: در زمان خلافت اميرالمؤمنين عليه السّلام در كوفه جلسات درس و بحث از سوي حضرت زينب(س) برگزار مي‌شد، زنان كوفه براي بهره‌گيري از محضر حضرت زينب(س) به خدمت وي مي‌رسيدند و حضرت زينب(س) نيز حديث و علوم را به آنها مي‌آموختند.
وي با اشاره به اينكه نوع سخن گفتن حضرت زينب(س) همچون اميرالمؤمنين علي عليه السّلام بود، گفت: راوي مي‌گويد وقتي حضرت زينب(س) با چنين حلاوت زباني سخن مي‌گفت، مردم غم‌ها و مصيبت‌هاي عظيمي را كه برايشان وارد شده بود، احساس مي‌كردند و گويي اميرالمؤمنين عليه السّلام در سيماي حضرت زينب(س) متجلي شده است و سخن مي‌گويد چرا كه خطبه‌هاي بليغ و فصيح حضرت علي عليه السّلام نيز عمدتاً در كوفه ثبت و ضبط شده بود.
اين اسلام‌شناس، محقق و مورخ تاريخ اسلام عنوان كرد: حضرت زينب(س) در سال 5 يا 6 هجرت متولد شده و در سن 4 - 5سالگي مادر خود را از دست داد؛ تعجب‌آور است كه خطبه فدكيه حضرت زهرا عليها السّلام بهرغم سن كم از سوي حضرت زينب(س) روايت شده است.
وي تأكيد كرد: حضرت زينب(س) جزو معصومين نيز محسوب نمي‌شود ولي علي‌رغم سن كم، راوي خطبه مادر شدند كه اين امر نشان از اهميت مقام والا و كمال برجسته حضرت زينب(س) دارد.
رجبي دواني ادامه داد: حضرت زينب(س) در محضر چند معصوم(ع) از جمله وجود مقدس پيامبر صلّي الله عليه و آله، حضرت فاطمه زهرا ، حضرت علي و دو برادر عظيم الشأنشان عليهم السّلام بودند؛ طبيعتاً كسي كه از محضر معصومين بهره‌مند شده باشد، شخصيت والايي پيدا مي‌كند كه در عرصه كربلا به خوبي متجلي مي‌شود و خود را نشان مي‌دهد و كام فاتحان به ظاهر پيروز در حادثه كربلا را تلخ مي‌كند.
وي با بيان اينكه حضرت زينب(س) با منطق قوي سخنان عجيبي را در كوفه و شام، بيان و پيروزي ظاهري را تبديل به شكست مي‌كند، اظهار داشت: بين مردم مطرح است كه حضرت زينب(س) در هنگام ازدواج با عبداللهبن جعفر شرط كرده بود كه هرگاه خواست با برادرانش حركت كند، اختيار اين كار را داشته باشم؛ لازم به ذكر است كه چنين موضوعي در هيچ منبع تاريخي ثبت نشده است و اين موضوع هيچ سنديتي ندارد.
اين اسلام‌شناس، محقق و مورخ تاريخ اسلام عنوان كرد: حضور حضرت زينب(س) در كنار امام حسين عليه السّلام نشان دهنده اوج معرفت و بصيرت اوست، در آن زمان امامي در معرض خطر است و دشمن وي را در خصوص بيعت و قتل مخير كرده است؛ امام مجبور است از وطن خود مدينه به سمت مكه مهاجرت كند. وي با اشاره به اينكه در شرايطي كه امام زمان در خطر است، مرد يا زن بودن معنايي ندارد، تصريح كرد: در همراهي حضرت زينب با كاروان كربلا، امام زمان بودن امام حسين مطرح است لذا حضرت زينب زندگي را رها كرده و همراه امام زمان خويش حركت مي‌كند.
رجبي دواني افزود: نهتنها حضرت زينب(س) بلكه زنان ديگر نيز همراه امام حسين عليه السّلام بوده در اوج معرفت به اسارت درآمدند؛ حضرت زينب جز در پيروي از حكم امام زمان خود وظيفه‌اي براي حضور در كربلا نداشت؛ زنان ديگري همچون همسر امام حسن مجتبي عليه السّلام در اوج بصيرت قصد داشتند امام زمان خود را تنها نگذارند.
وي عنوان كرد: از اين مسئله درمي‌يابيم كه مردان بي‌بصيرت بسياري بودند كه به پاي چنين زنان عظيم الشأني نرسيدند چرا كه زنان در مسائل سخت وظيفه چنداني ندارند اما به دليل اينكه موضوع دفاع از امام زمان مطرح است و اين مسئله مرد و زن نمي‌شناسد، امام خود را رها نمي‌كنند.
اين اسلام‌شناس، محقق و مورخ تاريخ اسلام گفت: حضرت زينب(س) با بيان عجيب خود در مجلس عبيدالله زياد يا در قرائت خطابه در كوفه، موجب منقلب شدن مردم كوفه شد كه حضرت سجاد (عليه السّلام) حضرت زينب(س) را آرام كرده و ضمن تأييد سخنان وي به ايراد سخناني مي‌پردازد كه مردم كوفه در آن هنگام پي به جنايتي كه مرتكب شده و كوتاهي خود كه هزينه جبران‌ناپذيري را براي عالم اسلام داشت، مي‌برند.
وي تأكيد كرد: زماني كه حضرت زينب(س) را وارد دربار عبيدالله كردند و آنها در كمال نخوت و غرور جشن به پاداشته و قصد داشتند اسيران دربند را تحقير كنند، حضرت زينب(س) چنان او را مغلوب كرد كه عبيدالله قصد جان حضرت زينب(س) را داشت؛ حضرت زينب(س) در جايي ديگر جان امام سجاد (عليه السّلام) را نيز نجات مي‌دهد و جان خود را در معرض خطر قرار مي‌دهد تا امام زمان خود را حفظ كند.
رجبي دواني با بيان اينكه حضرت زينب(س) در شام جشن يزيد را به عزا تبديل كرد، گفت: زماني كه حضرت زينب(س) به مدينه بازگشتند بخش بزرگي از پيام رساني انقلاب امام حسين(ع) برپهعهده آن حضرت بود؛ وي بود كه با آگاه سازي، مدينه را غرق در خروش كرده و مردم را آگاه كرد كه چگونه با كوتاهي خود باعث شدند پسر پيامبر صلّي الله عليه و آله به اين صورت از دست برود و فعاليت‌هاي خود را در اين زمينه ادامه مي‌داد.
وي اظهار داشت: در اينكه حضرت زينب(س) فعاليت‌هاي مستمر سياسي داشتند، شكي نيست كه اين امر باعث وحشت دستگاه جبار يزيدي مي‌شد و حاكم يزيد در مدينه به خليفه نوشت كه اگر اجازه داده شود كه فعاليت‌هاي زينب(س) به همين صورت ادامه يابد، او مدينه را بر تو تباه مي‌كند.
اين اسلام‌شناس، محقق و مورخ تاريخ اسلام ادامه داد: برخي نقل‌ها حاكي است كه حضرت زينب(س) به مصر تبعيد شده است و علت اينكه حضرت زينب(س) در شام دفن شده، همين تبعيد بوده است.
وي افزود: به روايتي حضرت زينب(س) بيشتر از يك سال و نيم بعد از واقعه كربلا در قيد حيات نبوده و در سال 62 از دنيا رفت و به نوعي از اين غم و اندوه نجات پيدا كرد؛ او مانند كوه استوار بود و حتي به امام سجاد عليه السّلام نيز دلداري مي‌داد.
وي با اشاره به اينكه نوع سخن گفتن حضرت زينب(س) همچون اميرالمؤمنين علي عليه السّلام بود، گفت: راوي مي‌گويد وقتي حضرت زينب(س) با چنين حلاوت زباني سخن مي‌گفت، مردم غم‌ها و مصيبت‌هاي عظيمي را كه برايشان وارد شده بود، احساس مي‌كردند و گويي اميرالمؤمنين عليه السّلام در سيماي حضرت زينب(س) متجلي شده است و سخن مي‌گويد چرا كه خطبه‌هاي بليغ و فصيح حضرت علي عليه السّلام نيز عمدتاً در كوفه ثبت و ضبط شده بود.
اين اسلام‌شناس، محقق و مورخ تاريخ اسلام عنوان كرد: حضرت زينب(س) در سال 5 يا 6 هجرت متولد شده و در سن 4 - 5سالگي مادر خود را از دست داد؛ تعجب‌آور است كه خطبه فدكيه حضرت زهرا عليها السّلام بهرغم سن كم از سوي حضرت زينب(س) روايت شده است.
وي تأكيد كرد: حضرت زينب(س) جزو معصومين نيز محسوب نمي‌شود ولي علي‌رغم سن كم، راوي خطبه مادر شدند كه اين امر نشان از اهميت مقام والا و كمال برجسته حضرت زينب(س) دارد.
رجبي دواني ادامه داد: حضرت زينب(س) در محضر چند معصوم(ع) از جمله وجود مقدس پيامبر صلّي الله عليه و آله، حضرت فاطمه زهرا ، حضرت علي و دو برادر عظيم الشأنشان عليهم السّلام بودند؛ طبيعتاً كسي كه از محضر معصومين بهره‌مند شده باشد، شخصيت والايي پيدا مي‌كند كه در عرصه كربلا به خوبي متجلي مي‌شود و خود را نشان مي‌دهد و كام فاتحان به ظاهر پيروز در حادثه كربلا را تلخ مي‌كند.
وي با بيان اينكه حضرت زينب(س) با منطق قوي سخنان عجيبي را در كوفه و شام، بيان و پيروزي ظاهري را تبديل به شكست مي‌كند، اظهار داشت: بين مردم مطرح است كه حضرت زينب(س) در هنگام ازدواج با عبداللهبن جعفر شرط كرده بود كه هرگاه خواست با برادرانش حركت كند، اختيار اين كار را داشته باشم؛ لازم به ذكر است كه چنين موضوعي در هيچ منبع تاريخي ثبت نشده است و اين موضوع هيچ سنديتي ندارد.
اين اسلام‌شناس، محقق و مورخ تاريخ اسلام عنوان كرد: حضور حضرت زينب(س) در كنار امام حسين عليه السّلام نشان دهنده اوج معرفت و بصيرت اوست، در آن زمان امامي در معرض خطر است و دشمن وي را در خصوص بيعت و قتل مخير كرده است؛ امام مجبور است از وطن خود مدينه به سمت مكه مهاجرت كند. وي با اشاره به اينكه در شرايطي كه امام زمان در خطر است، مرد يا زن بودن معنايي ندارد، تصريح كرد: در همراهي حضرت زينب با كاروان كربلا، امام زمان بودن امام حسين مطرح است لذا حضرت زينب زندگي را رها كرده و همراه امام زمان خويش حركت مي‌كند.
رجبي دواني افزود: نهتنها حضرت زينب(س) بلكه زنان ديگر نيز همراه امام حسين عليه السّلام بوده در اوج معرفت به اسارت درآمدند؛ حضرت زينب جز در پيروي از حكم امام زمان خود وظيفه‌اي براي حضور در كربلا نداشت؛ زنان ديگري همچون همسر امام حسن مجتبي عليه السّلام در اوج بصيرت قصد داشتند امام زمان خود را تنها نگذارند.
وي عنوان كرد: از اين مسئله درمي‌يابيم كه مردان بي‌بصيرت بسياري بودند كه به پاي چنين زنان عظيم الشأني نرسيدند چرا كه زنان در مسائل سخت وظيفه چنداني ندارند اما به دليل اينكه موضوع دفاع از امام زمان مطرح است و اين مسئله مرد و زن نمي‌شناسد، امام خود را رها نمي‌كنند.
اين اسلام‌شناس، محقق و مورخ تاريخ اسلام گفت: حضرت زينب(س) با بيان عجيب خود در مجلس عبيدالله زياد يا در قرائت خطابه در كوفه، موجب منقلب شدن مردم كوفه شد كه حضرت سجاد (عليه السّلام) حضرت زينب(س) را آرام كرده و ضمن تأييد سخنان وي به ايراد سخناني مي‌پردازد كه مردم كوفه در آن هنگام پي به جنايتي كه مرتكب شده و كوتاهي خود كه هزينه جبران‌ناپذيري را براي عالم اسلام داشت، مي‌برند.
وي تأكيد كرد: زماني كه حضرت زينب(س) را وارد دربار عبيدالله كردند و آنها در كمال نخوت و غرور جشن به پاداشته و قصد داشتند اسيران دربند را تحقير كنند، حضرت زينب(س) چنان او را مغلوب كرد كه عبيدالله قصد جان حضرت زينب(س) را داشت؛ حضرت زينب(س) در جايي ديگر جان امام سجاد (عليه السّلام) را نيز نجات مي‌دهد و جان خود را در معرض خطر قرار مي‌دهد تا امام زمان خود را حفظ كند.
رجبي دواني با بيان اينكه حضرت زينب(س) در شام جشن يزيد را به عزا تبديل كرد، گفت: زماني كه حضرت زينب(س) به مدينه بازگشتند بخش بزرگي از پيام رساني انقلاب امام حسين(ع) برپهعهده آن حضرت بود؛ وي بود كه با آگاه سازي، مدينه را غرق در خروش كرده و مردم را آگاه كرد كه چگونه با كوتاهي خود باعث شدند پسر پيامبر صلّي الله عليه و آله به اين صورت از دست برود و فعاليت‌هاي خود را در اين زمينه ادامه مي‌داد.
وي اظهار داشت: در اينكه حضرت زينب(س) فعاليت‌هاي مستمر سياسي داشتند، شكي نيست كه اين امر باعث وحشت دستگاه جبار يزيدي مي‌شد و حاكم يزيد در مدينه به خليفه نوشت كه اگر اجازه داده شود كه فعاليت‌هاي زينب(س) به همين صورت ادامه يابد، او مدينه را بر تو تباه مي‌كند.
اين اسلام‌شناس، محقق و مورخ تاريخ اسلام ادامه داد: برخي نقل‌ها حاكي است كه حضرت زينب(س) به مصر تبعيد شده است و علت اينكه حضرت زينب(س) در شام دفن شده، همين تبعيد بوده است.
وي افزود: به روايتي حضرت زينب(س) بيشتر از يك سال و نيم بعد از واقعه كربلا در قيد حيات نبوده و در سال 62 از دنيا رفت و به نوعي از اين غم و اندوه نجات پيدا كرد؛ او مانند كوه استوار بود و حتي به امام سجاد عليه السّلام نيز دلداري مي‌داد.
