زمانى كه جنگ خندق به پايان رسيد، رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به مدينه مراجعت كرد. هنگام ظهر امين وحى نازل شد و فرمان جنگ با يهوديان پيمان شكن بنى قريظه را از جانب حضرت حق اعلام كرد، همان وقت رسول اسلام مسلح شد و به مسلمانان دستور دادند: بايد نماز عصر را در منطقه‏ بنى قريظه بخوانيد، دستور پيامبر انجام گرفت، ارتش اسلام بنى قريظه را به محاصره‏ كشيد، مدت محاصره طولانى شد، يهوديان به تنگ آمدند، به رسول حق پيام دادند ابولبابه را نزد ما فرست تا درباره‏ى وضع خود با او مشورت كنيم.

رسول خدا به ابولبابه فرمودند: نزد هم پيمانان خود برو و ببين چه مى‏گويند.

ابولبابه وقتى وارد قلعه شد يهوديان پرسيدند: صلاح تو درباره‏ى ما چيست؟

آيا تسليم شويم به همان صورتى كه پيامبر مى‏گويد تا هرچه مايل است نسبت به ما انجام دهد؟ جواب داد: آرى، تسليم او شويد، ولى به همراه اين جواب با دست خود به گلويش اشاره كرد، يعنى در صورت تسليم بلافاصله به قتل مى ‏رسيد، ولى از عمل خود پشيمان شد و فرياد زد: آه به خدا و پيامبر خيانت كردم! زيرا حق نبود اسرار را فاش و امر پنهان را آشكار كنم.

از قلعه به زير آمد و يكسر به جانب مدينه رفت، وارد مسجد شد، با ريسمانى گردن خود را به يكى از ستونهاى مسجد بست «ستونى كه معروف به ستون توبه شد» گفت: خود را آزاد نكنم مگر اينكه توبه‏ ام پذيرفته شود يا بميرم، رسول خدا از تأخير ابولبابه جويا شد، داستانش را عرضه داشتند، فرمودند: اگر نزد من مى‏ آمد از خداوند براى او طلب آمرزش مى‏ كردم، اما اكنون به جانب خدا روى آورده و خداوند نسبت به او سزاوارتر است، هرچه خواهد درباره‏ اش انجام دهد.

ابولبابه در مدتى كه به ريسمان بسته بود روزها را روزه مى‏گرفت و شبها به اندازه‏ اى كه بتواند خود را حفظ كند غذا مى‏خورد، دخترش به وقت شب برايش غذا مى‏ آورد و وقت نياز به وضو بازش مى‏كرد.

شبى در خانه‏ ى ام سلمه آيه‏ ى پذيرفته شدن توبه‏ ى ابولبابه به رسول خدا نازل شد:

«وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً عَسَى اللَّهُ أَنْ‏ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ» .

و گروهى ديگر به گناه خويش اعتراف كردند، عمل نيك و بدى را به هم آميختند، باشد كه خدا توبه‏ى آنان را بپذيرد، همانا خداوند آمرزنده‏ى مهربان است.

پيامبر به ام سلمه فرمودند: توبه‏ى ابولبابه پذيرفته شد، عرضه داشت: يا رسول اللَّه! اجازه مى ‏دهيد قبولى توبه‏ ى او را من به او بشارت دهم، فرمودند:

آرى. ام سلمه سر از حجره بيرون كرد و قبولى توبه‏ اش رابه او بشارت داد.

ابولبابه خدا را به اين نعمت سپاس گفت، چند نفر از مسلمانان آمدند تا او را از ستون باز كنند، ابولبابه مانع شد و گفت: به خدا سوگند نمى‏ گذارم مرا باز كنيد مگر اينكه رسول خدا بيايد و مرا آزاد كند.

پيامبر آمدند و فرمودند: توبه‏ ات قبول شد، اكنون به مانند وقتى هستى كه از مادر متولد شده‏ اى، سپس ريسمان از گردنش باز كرد.

ابولبابه گفت: يا رسول اللَّه! اجازه مى‏دهى تمام اموالم را در راه خدا صدقه بدهم؟ فرمودند: نه، اجازه‏ى دو سوم مال را گرفت، فرمودند: نه، اجازه‏ ى پرداخت نصف مال را گرفت، فرمودند: نه، يك سوم آن را درخواست كرد، حضرت اجازه داد .