استاد، نویسنده و محقق حوزه علمیه با بیان اینکه عاشورا، ترسیم‌کننده حیات و ممات طیبه است، تاکید کرد: قرائت و تدبر در زیارت عاشورا، توسعه وجودی انسان را به همراه دارد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) آیت‌الله هادی عباسی ۱۴ مهرماه در آخرین شب از مراسم عزاداری اباعبدالله الحسین(ع) در جمع فرهنگیان با بیان اینکه زیارت عاشورا انشاء الهی برای انسانی الهی است گفت: خداوند در مقام علم اجمالی خود، این زیارت را تا قیامت برای امام معصوم(ع) انشاء فرموده است.
وی اظهار کرد: معصوم(ع) نیز القاء و الهام الهی را بسط فرموده تا در قالب این زیارت امروز در دست ما قرار گیرد و البته بسط هم دو معنا دارد یکی بسط مفهومی است که کار حوزه و دانشگاه است تا با بیان و بنان به توسعه علمی و تولید علم بپردازند و دیگری توسعه وجودی است.
عباسی با بیان اینکه کار زیارت عاشورا بسط وجودی است، تصریح کرد: این بسط به اندازه حقیقت واسع و البته منوط به تخلق انسان است زیرا تخلق سبب شکوفایی محاسن اخلاقی در وجود انسان می‌شود و کسی که محاسن اخلاقی او شکوفا شد به‌تدریج به مکارم اخلاقی خواهد رسید و مکارم اخلاق نیز این است که انسان خودش خوب شود و دیگران را هم به‌خوبی دعوت کند.
این استاد و محقق حوزه علمیه با بیان اینکه رسیدن به معرفت و مکارم اخلاق تنها در وادی تبعیت از ائمه(ع) حاصل می‌شود، بیان کرد: به همین دلیل فرموده‌اند که عالم متواضع، ثمره‌اش بیشتر می‌شود همان طور که درخت پربار، سرش بیشتر بر روی زمین است.
نویسنده الهی نامه ادامه داد: گاهی انسان، مطلبی را می فهمد و دنبال آن می‌رود ولی برخی اوقات بصیرت و درکی برای او حاصل می‌شود که همه مراتب علمی و آموزشی و پرورشی را پشت سر گذاشته و به مقام دستگیری از دیگران می‌رسد که کار اولیاء الله است و این مرتبه از فضل، با ایثار و خودگذشتگی ایجاد می‌شود.
عباسی تاکید کرد: به تعبیر امام علی(ع) فاضل کسی است که از خود بگذرد و دیگران را مقدم بدارد به همین دلیل به حضرت ابوالفضل(ع) ابوفاضل گفته می‌شود؛ زیرا او از همه هستی خود گذشت و آن را فدا کرد تا دیگران به رشد و کمال برسند و دین باقی بماند.
این استاد، نویسنده و محقق حوزه علمیه با بیان اینکه اگر کسی خودش را موخر دانست، مقدم می‌شود تصریح کرد: امام علی(ع) فرمودند اگر همه مکارم اخلاقی را بخواهیم در یک صفت خلاصه کنیم، می‌شود ایثار و عاشورا نیز بزرگترین صحنه تجلی ایثار در راه خداوند است.
عباسی با بیان اینکه عاشورا ترسیم زندگی و حیات و ممات طیبه و ولایی برای انسان است تاکید کرد: امام علی(ع) قتیل اشقیاء شد اما امام حسین(ع) قتیل اشقیاء و اعداء بود و آن دو بزرگوار قتیل افراط و تفریط بودند؛ زیرا افراط و تفریط، انسان را از ولایت دور و جدا می‌کند و کسی همراه ولایت است که با او همراهی کند و صراط را نه با افراط و نه با تفریط بپیماید.
این محقق، نویسنده و استاد حوزه علمیه افزود: در قضیه کربلا دو امام، یعنی امام سجاد و امام زمان(عج) بیشتر از سایر ائمه(ع) گریان هستند؛ امام سجاد(ع) ۳۴ سال اشک ریخت و گریه کرد و حضرت بقیةالله(عج) نیز وسعت غم‌شان از همه بیشتر است و امام زمان(عج) دوره امامت‌شان طولانی‌تر از همه ائمه(ع) است تا عاشورا را به ظهور پیوند بدهد.
وی افزود: ما در مراحل رشد تکاملی خود، چند مرحله داریم که برخی را سپری کرده‌ایم؛ بعثت، غدیر، عاشورا و ظهور و قیامت که سه مرحله را پشت سر گذاشته و منازل بعدی را هم باید طی کنیم تا به کمال وجودی خود دست یابیم.
عباسی تاکید کرد: در ظهور بر اساس روایات، فتنه‌ها آنچنان بر منازل و فرزندان و خانواده‌ها می‌بارد و زیاد می‌شود که برخی همسران و فرزندان، عدو و دشمن انسان می‌شوند.
وی افزود: امروز نظام ولایی ما را بی‌معرفتی یعنی دوری از عبودیت و نه عبادت، تهدید می‌کند؛ زیرا کسانی که در کربلا هم با امام حسین(ع) جنگیدند، اهل عبادت بودند اما عبودیت نداشتند و شیطان هم عبادت داشت و این خطر برای امروز در نظام ولایی ما هم وجود دارد.
عباسی با اشاره به تعبیر ثارالله تصریح کرد: انسان اگر عبد شد و به عبودیت رسید عبدالله می‌شود و اباعبدالله، پدر او خواهد شد و وقتی اباعبدالله پدر انسان شد او هم خونخواه پدرش می‌شود و می‌تواند طلب خوانخواهی از دشمنان امام داشته باشد.
وی با بیان اینکه ولایت و امامت در رای مردم نیست و منصوب الهی است به اهمیت اشک ریختن برای امام حسین(ع) اشاره و عنوان کرد: انسان تا اشک نریزد به معبر امام حسین(ع) و صراط مستقیم وارد نمی‌شود؛ لذا فرمودند که اگر انسانی، بگیرد و دیگران را بگریاند  بهشت بر او واجب خواهد شد و در روایت دیگر آمده است که اگر فردی به اندازه بال مگسی، اشک بریزد به همان مقدار میان او و آتش حایل خواهد شد.
عباسی تاکید کرد: همه باید در حالات امام در ورود به مکه و مدینه و حرکت به سمت کربلا تدبر و دقت لازم را داشته باشیم؛ امام با استرجاع و با آن حالت معنوی وارد این قیام شدند و به عظمت و جلالت رسیدند و کسانی چون حر نیز ادب کردند که راه نجات برای آنان باز شد و کسی که خواهان عاقبت‌بخیری است باید در مقابل بزرگان و معلمان و پدر و مادر، ادب داشته باشد وگرنه حر نیز اگر ادب نداشت معلوم نبود عاقبت بخیر شود.